Kultura na szlaku
Życzliwość i szacunek do drugiego człowieka i przyrody to podstawowe zasady kultury na szlakach turystycznych, obowiązujące każdego turystę.
Przy szlakach występuje wiele rzadkich, chronionych gatunków roślin i zwierząt. W parkach narodowych i rezerwatach prawnej ochronie podlega wszystko, co się znajduje się na ich terenie. Nie wolno zbierać grzybów, kwiatów i owoców. Uszkadzanie drzew, zrywanie liści, łamanie gałązek to przykłady bezmyślnego zachowania. Dla prawdziwego turysty, niezależnie od aktów prawnych, każda forma życia jest niepowtarzalną wartością i zasługują na ochronę.
Nie wolno zbaczać z oznakowanego szlaku. Jest on zwykle poprowadzony optymalnie zarówno pod względem bezpieczeństwa, jak i wysiłku na pokonanie trasy. Samowolne wędrowanie może także spowodować zniszczenia w przyrodzie. Ponadto przy oznakowanych szlakach umieszczane są informacje dotyczące miejsca, odległości, czasu przejścia trasy itp., które ułatwiają wędrówkę.
Pamiętajmy o bezpieczeństwie swoim, a także innych wędrowców. Bardzo ważne jest, by w razie potrzeby udzielić pomocy drugiemu człowiekowi. Nie wolno pozostawiać towarzysza wędrówki, którego opuszczą siły lub który ulegnie wypadkowi. Dotyczy to także spotkanego na szlaku, zabłąkanego, osłabionego wędrowca. Jeżeli zdarzy się wypadek należy zachować spokój i wezwać pomoc. Poszkodowany nie powinien w żadnym wypadku zostać sam.
Wędrujmy ostrożnie. Upadki zdarzają się także na łatwym terenie. Należy unikać wychodzenia w góry samotnie. Bezpieczniej jest wędrować w kilkuosobowej grupie. Szybkość poruszania się dostosujmy do możliwości najmniej sprawnego uczestnika wycieczki. Nie należy nikogo pospieszać. Każdy wędrowiec powinien mieć możliwość podziwiania uroków krajobrazu.
Warto kultywować utarty zwyczaj wzajemnego pozdrawiania na szlaku. Zasadniczo pozdrawia wchodzący - schodzącego, młodszy - starszego. Z reguły pozdrawiamy także strażników parku, leśników, przewodników, ratowników GOPR, członków Straży Ochrony Przyrody i Służby Kultury Szlaku.
Zabronione jest płoszenie i niepokojenie zwierząt. W kontaktach ze zwierzętami należy wykazać się odpowiedzialnością, nie zbliżać się do nich, nie dokarmiać i nie prowokować do ataku. Nie wolno także niszczyć gniazd, jaj, nor, czy legowisk.
Sprzątnąć po sobie to obowiązek każdego kto porusza się po szlakach turystycznych. Dbałość o czystość i porządek na szlakach stanowi dowód poczucia odpowiedzialności wobec przyrody.
Nie hałasujemy! Głośne zachowanie na szlaku mogłoby zagłuszyć czyjeś wołanie o pomoc lub spłoszyć zwierzynę.
Wędrując po szlakach należy się podporządkować wszelkim wskazówkom służby leśnej, GOPR, członkom Straży Ochrony Przyrody i Służby Kultury Szlaku. Pamiętajmy, że kultura na szlaku ściśle łączy się z bezpieczeństwem wędrowców.
Nie wolno zbaczać z oznakowanego szlaku. Jest on zwykle poprowadzony optymalnie zarówno pod względem bezpieczeństwa, jak i wysiłku na pokonanie trasy. Samowolne wędrowanie może także spowodować zniszczenia w przyrodzie. Ponadto przy oznakowanych szlakach umieszczane są informacje dotyczące miejsca, odległości, czasu przejścia trasy itp., które ułatwiają wędrówkę.
Pamiętajmy o bezpieczeństwie swoim, a także innych wędrowców. Bardzo ważne jest, by w razie potrzeby udzielić pomocy drugiemu człowiekowi. Nie wolno pozostawiać towarzysza wędrówki, którego opuszczą siły lub który ulegnie wypadkowi. Dotyczy to także spotkanego na szlaku, zabłąkanego, osłabionego wędrowca. Jeżeli zdarzy się wypadek należy zachować spokój i wezwać pomoc. Poszkodowany nie powinien w żadnym wypadku zostać sam.
Wędrujmy ostrożnie. Upadki zdarzają się także na łatwym terenie. Należy unikać wychodzenia w góry samotnie. Bezpieczniej jest wędrować w kilkuosobowej grupie. Szybkość poruszania się dostosujmy do możliwości najmniej sprawnego uczestnika wycieczki. Nie należy nikogo pospieszać. Każdy wędrowiec powinien mieć możliwość podziwiania uroków krajobrazu.
Warto kultywować utarty zwyczaj wzajemnego pozdrawiania na szlaku. Zasadniczo pozdrawia wchodzący - schodzącego, młodszy - starszego. Z reguły pozdrawiamy także strażników parku, leśników, przewodników, ratowników GOPR, członków Straży Ochrony Przyrody i Służby Kultury Szlaku.
Zabronione jest płoszenie i niepokojenie zwierząt. W kontaktach ze zwierzętami należy wykazać się odpowiedzialnością, nie zbliżać się do nich, nie dokarmiać i nie prowokować do ataku. Nie wolno także niszczyć gniazd, jaj, nor, czy legowisk.
Sprzątnąć po sobie to obowiązek każdego kto porusza się po szlakach turystycznych. Dbałość o czystość i porządek na szlakach stanowi dowód poczucia odpowiedzialności wobec przyrody.
Nie hałasujemy! Głośne zachowanie na szlaku mogłoby zagłuszyć czyjeś wołanie o pomoc lub spłoszyć zwierzynę.
Wędrując po szlakach należy się podporządkować wszelkim wskazówkom służby leśnej, GOPR, członkom Straży Ochrony Przyrody i Służby Kultury Szlaku. Pamiętajmy, że kultura na szlaku ściśle łączy się z bezpieczeństwem wędrowców.
PROGNOZA POGODY
MSIT - MAŁOPOLSKI SYSTEM INFORMACJI TURYSTYCZNEJ
NASI PRZYJACIELE
Ilość odwiedzin: 1363091
