ZESPÓŁ KOŚCIELNO - KLASZTORNY
Początki parafii suskiej wiążą się z osobą Piotra Komorowskiego, właściciela osady w 1. poł. XVII wieku i twórcy „dominium” z centrum na zamku w Suchej. Wcześniej Sucha należała do ogromnej parafii w Mucharzu, a od 1530 roku do parafii w Zembrzycach. Piotr Komorowski w latach 1613-1614 wybudował pierwszy kościół w Suchej. Jego fundacja miała bezpośredni związek z cudownym uzdrowieniem, którego doznał z choroby oczu za wstawiennictwem Św. Stanisława Sołtysa zwanego Kazimierczykiem, kanonika regularnego laterańskiego, pochowanego w Kościele Bożego Ciała na krakowskim Kazimierzu. Dziesięć lat później, 12 grudnia 1624 roku kościół został konsekrowany, a dokonał tego biskup sufragan krakowski Tomasz Oborski. Do obsługi nowo utworzonej Parafii, Komorowski sprowadził do Suchej kanoników regularnych laterańskich z kościoła Bożego Ciała na krakowskim Kazimierzu, którzy przez następne 150 lat z górą sprawowali nad nią pieczę.
Po I rozbiorze Polski, gdy Sucha weszła w skład zaboru austriackiego, wskutek reform przeprowadzanych przez ówczesnego cesarza Józefa II w 1782 roku, klasztor suski uległ kasacie. Od tej pory Parafią suską zarządzają kapłani diecezjalni. Z biegiem lat, w miarę stałego wzrostu ludności Suchej i jej najbliższej okolicy, coraz bardziej dawała się odczuć konieczność budowy nowego, większego kościoła. Doszło do tego ostatecznie w latach 1895 -1907. Nowa świątynia, zaprojektowana przez wybitnego polskiego architekta Teodora Talowskiego, została wzniesiona ze środków, ufundowanych przez hr. Annę Branicką i jej syna Władysława Michała, przy znaczącej pomocy mieszkańców miasta, a szczególnie suskich kolejarzy. Kościół oddano parafianom do użytkowania w 1908 roku, natomiast konsekrowano dopiero w 1956 rokuZabudowę zespołu kościelno-klasztornego uzupełniają trzy kaplice: Św. Anny, Św. Huberta (całkowicie odbudowana w 2007 roku) oraz Kaplica Św. Jana i Chrystusa Salwatora, powiększona w 1818 roku o drewnianą nadbudowę. (do 1. poł. XVII w. było ich tu siedem). Pełni ona funkcję dzwonnicy, a jej dolna część, czyli dawna renesansowa kaplica, została przekształcona w kryptę grobową, miejsce pochówku właścicieli dóbr suskich – Wielopolskich i Branickich. W zarządzie Parafii są jeszcze dwie kaplice: Zamkowa pw. Św. Piotra Apostoła oraz Kaplica pw. Św. Brata Alberta na Błądzonce. Na terenie zespołu kościelno klasztornego umiejscowione zostały figury: dwie z wyobrażeniem św. Jana Nepomucena - pierwsza 1759 roku, znajdująca się na skwerku od ul. Kościelnej, a druga 1779 roku - w obrębie murów zespołu oraz figura z przedstawieniem Chrystusa Króla (XX w.).
Elektroniczny Rejestr Kapliczek
KLAUZULA INFORMACYJNA
