park zamkowy
Od strony południowej do zamku przylega park, który tworzy integralną część z górą Jasień. Brak przekazów źródłowych uniemożliwia odtworzenie jego wyglądu za czasów rodziny Suskich i Komorowskich. Około 1708 roku, Anna Wielopolska, prowadząc rozbudowę zamku wiele uwagi poświęciła także jego otoczeniu. Właśnie to za jej czasów park zyskał formę barokowego ogrodu w stylu francuskim z symetrycznie rozplanowanymi ścieżkami. Znaczące zmiany w kompozycji parku zaszły na początku XIX wieku, za czasów Teresy z Sułkowskich Wielopolskiej i jej syna Jana Kantego. Kanał, zamykający założenie parkowe od strony południowej, rozszerzono do rozmiarów obecnego stawu, na którym przerzucono arkadowy mostek, wprowadzając rozwiązania typowe dla angielskich parków krajobrazowych.
Staw zasilony został strumieniem, tworzącym pętlę w południowej części założenia. Park obsadzono wieloma gatunkami drzew, takich jak, platan klonolistny, dęby, lipy, klony, itp. W tym czasie, z parkiem zamkowym powiązany został las na górze Jasień. Kolejni z właścicieli obiektu, Braniccy w 2. poł. XIX wieku, prawdopodobnie na starszym, pochodzącym z XVIII stulecia założeniu, wybudowali neogotycką oranżerię. Jako zamiłowani botanicy, stali się hodowcami unikatowych gatunków roślin egzotycznych, kwiatów i cytrynad. Przed oranżerią urządzili wspaniały ogród kwiatowy o układzie parterowym, w sąsiedztwie którego zlokalizowany został warzywnik. Na początku XX wieku, do oranżerii dobudowana została szklarnia. W ciągu ostatniego dziesięciolecia na terenie parku systematycznie prowadzone są prace porządkowe i pielęgnacyjne.
Park zachował dawny charakter, gdyż rozplanowanie alejek nosi cechy stylowe, obowiązujące w pierwszej połowie XIX wieku, z typową dla tego okresu zewnętrzną alejką na obwodzie założenia, z którą łączy się przeważająca część drzewostanu. Zachowała się również środkowa partia wielkich trawników, na których wyrasta samotnie kilka drzew o charakterze pomnikowym. Najatrakcyjniejsze z nich to liczne wejmutki, platan klonolistny, limba, jesion o pędach zwisających i dąb czerwony. Trzon drzewostanu stanowią sędziwe jesiony, dęby, graby oraz lipy. W ich sąsiedztwie, zwłaszcza w okresie lipca i czerwca, można podziwiać zachwycające swoim pięknem lilie złotogłów (Lilium martagon).
Na ławkach w cieniu drzew chętnie odpoczywają mieszkańcy miasta, a także odwiedzający zespół zamkowy turyści. Urok tego miejsca doceniają także nowożeńcy, którzy chętnie fotografują w się cieniu rozłożystych drzew oraz artyści, którzy w procesie tworzenia swoich dzieł, utrwalają jego niepowtarzalne piękno.
Elektroniczny Rejestr Kapliczek
KLAUZULA INFORMACYJNA
