Klasztor Kanoników Regularnych Laterańskich - obecna plebania
Piotr Komorowski zadbał również o odpowiednią siedzibę dla mających sprawować posługę duszpasterską księży kanoników regularnych laterańskich, fundując ok. 1624 roku klasztor.
Budynek, zgodnie z koncepcją fundacji, stanął na zachód od kościoła. W ten sposób logicznie zamknięta została całość założenia od strony południowej. Wiele na to wskazuje, że klasztor, prawdopodobnie już w trakcie budowy, połączony został lekką półkolistą arkadą z budynkiem kościoła. To również metoda praktykowana przez kanoników, czego znakomitym przykładem jest późnogotyckie arkadowe powiązanie Kościoła Bożego Ciała w Krakowie z klasztorem (ok.1500 r.).
Architektura suskiego klasztoru jest dosyć skromna. Wiele cech wskazuje na to, że został on wybudowany przez jeden z prowincjonalnych warsztatów budowlano – kamieniarskich z Kazimierza, co wynika z zastosowania prostej formy architektonicznej i skromnego detalu, utrzymanego w konwencji sztuki z przełomu XVII w., charakterystycznej dla kazimierskich budowniczych.
Przypuszcza się nawet, że wykonawcą niektórych prac mógł być sam Jan Laytner, autor krakowskiego Kolegium Nowodworskiego oraz przebudowy krakowskiego klasztoru Augustianów.
Budynek klasztoru nie jest jednolity stylowo. Został wzniesiony na planie prostokąta. O ile symetryczny rzut budynku posiada w pełni nowożytne cechy, to stromy wysoki dach jest typowy dla tradycji gotyckich. Jest to budowla piętrowa, podpiwniczona, powstała w oparciu o symetryczny dwutraktowy rzut, z obszerną sienią na osi głównej, której na piętrze odpowiada refektarz, czyli duże pomieszczenie służące jako jadalnia. W pomieszczeniach przeważają pułapy belkowane. Po obu stronach sieni, na każdej z kondygnacji powstały po dwie pary pomieszczeń. Komunikację pionową wyznacza umieszczona w obrębie sieni klatka schodowa, natomiast poziomą ganek wsparty na słupach od strony południowej. Pierwotnie ganek ten biegł wzdłuż całej elewacji budynku.
Patrząc na wyżej wspomniany obrazek wotywny, możemy zauważyć, że przy fasadzie klasztoru od strony północnej znajdują się dwie niskie przybudówki. Jedna z nich mieściła niegdyś furtę klasztorną, nad którą znajdowało się małe pomieszczenie dla furtiana. Obramienia okien i drzwi charakteryzują się skromnym kamiennym profilem. Bardzo ładnie na tle całości prezentuje się kamienny portal przy głównym wejściu do klasztoru, ozdobiony dwoma dekoracyjnymi rozetami. Klasztor nakrywa stromy czterospadowy dach, kryty obecnie dachówką karpiówką.
Elektroniczny Rejestr Kapliczek
_1200x800.jpg)
KLAUZULA INFORMACYJNA
